Dat is pech, kop weg!

Ook reisverslag nummer zes is weer getypt. Deze week hebben we weinig beleeft wat betreft stage maar daarnaast wel veel gedaan. Zo heb ik afgelopen zondag Sukuma wiki gekocht op de markt samen met Remco. Toen we over de markt liepen kwamen we langs een kraampje met vis. Hier lagen kleine en grote meervallen. We waren wel nieuwsgierig hoe dit zou smaken dus hebben we er maar één gekocht.
Toen we thuis kwamen zat iedereen ons aan te kijken en vervolgens werd de vis eens diep in de ogen aan gekeken maar het vertrouwen in ons ontbrak. Helaas.
We hebben de vis geslacht en gebakken. Dit smaakte wel redelijk dus hebben Christiaan en ik besloten om nog eens naar de markt te gaan om meer vis te kopen. We kwamen terug met een zak met twee enorme meervallen. Deze hebben we samen geslacht en de ene vis hebben we gebakken en de andere vis hebben we gewokt. Het smaakte heerlijk en is zeker voor herhaling vatbaar.

Maandag hebben we ons opgesplitst tijdens de stage. Remco is naar het laboratorium gegaan en Christiaan en ik zijn naar St. Mary’s gegaan. Terug naar de “drukke” afdeling. We begonnen weer met het rondje over de afdeling voor de overdracht. Dit was snel gebeurt en konden we beginnen met het opmaken van de bedden… Toch niet, helaas heeft de wasserij afgelopen nacht de was buiten laten hangen om te drogen en heeft het hard geregend dus is de was weer nat. Dat werd dus geen bedden op maken. Toen zijn we maar op ons gat gaan zitten. Toen we voor pauze gingen kwamen we de meiden tegen. Ze waren bij de operatiezaal omdat er al een tweede keizersnee zou plaatsvinden. Daar moesten we uiteraard bij zijn! Dus hebben we ons ongekleed in de uiterst charmante operatiekleding en zijn we naar binnen gegaan. Eerst kreeg de patiënt een ruggenprik. Toen dit was gebeurt werd ze plat op tafel gelegd en afgedekt. Er was een arts aanwezig, een anesthesist, een verpleegkundige van de kraamafdeling en een operatieassistent. Toen werd de operatie gestart. Eerst werd rustig haar buik open gesneden en het vetweefsel daaronder werd ook los gesneden. Daarna was de baarmoeder goed zichtbaar. Hier werd een klein gat in gemaakt. Vervolgens werd met een pomp een deel van het vruchtwater weggezogen. Daarna pakten de arts en de operatieassistent het gat vast en begonnen er beide aan te trekken om het gat te vergroten. Uiteindelijk was het hoofdje van het kind zichtbaar en de arts pakte het vast. Vervolgens trok hij eraan en uiteindelijk kwam het kindje eruit. Prachtig! De navelstreng werd doorgeknipt en het kind aan de verpleegkundige van de kraamafdeling gegeven. Deze houdt het kind even op de kop voor de ogen van de moeder zodat ze kan zien of ze een jongen of een meisje heeft gekregen maar het kind mag niet bij de moeder liggen en wordt daarom gelijk mee genomen. Daarna wordt de moeder weer gehecht en is de keizersnee weer voltooid. Ik vond het erg mooi om dit een keer gezien te hebben!

Dinsdag hebben we echt helemaal niks gedaan op stage. Het was een erg saaie dag. Christiaan en ik hebben alleen een infuuszak aangesloten om een infuus en we hebben medicijnen opgehaald bij de apotheek van het ziekenhuis. Niks bijzonders dus.

Omdat we naar Nairobi moesten voor onze stage pas hebben we met de chauffeur overlegt en besloten om woensdag te gaan. Om 02:00 uur ’s nachts. Dus zijn we dinsdag avond vroeg naar bed gegaan en waren we woensdagnacht vroeg uit bed. We hebben twee uur zitten wachtten en de chauffeur kwam niet opdagen. Toen zijn we maar weer snel in bed gaan liggen. Uiteindelijk kwamen we erachter dat de chauffeur woensdag nacht zag als donderdag nacht dus waren we een nacht te vroeg. Toen hebben we maar besloten om een kip te gaan kopen zodat Germaine haar belofte kan waarmaken. We zijn op de piki piki naar Sondu gegaan om daar eerst onze messen te laten slijpen. Vervolgens hebben we op de markt naar een kip gezocht en uiteindelijk gevonden. Germaine wilde de kip niet vasthouden maar helaas, belofte maakt schuld dus het moest toch. En wij maar lachen terwijl ze Spaans benauwd van zich af keek. Nu kwam het probleem hoe de kip op de piki piki naar boven mee moest. De chauffeur heeft de kip om het stuur gevouwen en zo kon de kip ook mee! Bij ons huisje aangekomen hadden we bedacht om de kip dood te slaan met een pan. Maar dat leek ons toch niet heel geweldig dus hebben we een grote steen gepakt en hier de kip mee dood gegooid en zijn nek door gesneden. Vervolgens hebben we de kip in kokend water gelegd, geplukt en zijn ingewanden er uit gehaald. Daarna hebben we de filetjes en de poten er af gehaald. Hmm, wel weinig vlees voor zo’n kip. Het is tenslotte geen plof kip maar een mager scharminkel. Maar goed. Uiteindelijk hebben we het eten klaar gemaakt en de kip bleek erg taai te zijn. Jammer van de moeite. Toen zijn we maar snel gaan slapen om ’s nacht niet te moe te zijn.

Donderdag begon erg vroeg, weer om 02:00 uur. En ja hoor, daar was de chauffeur. En we gingen op pad. Uiteindelijk heeft het ons ongeveer zes en een half uur gekost om in Nairobi te komen. Daar hebben we even ontbeten en zijn we naar het immigration office geweest. Er was een pas verkrijgbaar maar we hadden niet genoeg papieren. Zo moesten we bijvoorbeeld een engelse versie van onze propeuse hebben, maar die hebben we nooit mee genomen. Dus uiteindelijk bleek de pas wel beschikbaar te zijn maar hebben we hem niet gekregen door het gebrek aan juiste papieren. Hier gaan we nu voor zorgen en dan kan Father Francis de pas voor ons aanvragen. Dus zijn we weer terug naar Nyabondo gegaan.

Vrijdag zijn we naar Kisumu gegaan om hier een nacht te blijven slapen in het Vic Hotel. Dit is het hotel waar we ieder vrijdag lekker uit eten gaan. We hebben drie kamers geboekt en zijn naar het museum in Kisumu geweest. Hier hebben we een paar oude afrikaanse hutjes gezien, een aquarium en een paar slangen die hier in Kenia leven. Toen we een enorme wurgslang zagen schrokken we toch wel even en hoopten deze nooit in het echt tegen te komen. Daarna zijn we weer terug gegaan naar het hotel, hebben gezwommen en hebben heerlijk gegeten. ’s Avonds hebben we gezellig gekaart en wat gedronken. En ook heerlijk warm gedoucht. Dit was toch wel erg fijn. Daarna zijn we gaan slapen in onze luxe kamers. De volgende morgen, ondertussen zaterdag, zijn we ’s ochtends een kwartiertje wezen zwemmen en daarna hebben we ons weer warm gedoucht. Toen was het tijd voor het ontbijt. Dit was absoluut geen succes. Worstjes, droog brood, yoghurt, vieze koffie en zure sinaasappelsap. Na het ontbijt zijn we naar het centrum van Kisumu geweest om over de markt te lopen. Hier hebben we onze geweldig mooie Crocs gekocht. Hier zijn we erg blij mee omdat dit erg makkelijk is, deze trek je snel aan en je krijgt er niet een enorme bende van in huis. Super dus!
Hierna hebben we weer in het hotel gegeten en hebben we weer gezwommen. Toen zijn we weer naar huis gegaan en was onze zaterdag voorbij.

Zoals jullie kunnen lezen was het een afwisselende week van hoogte en dieptepunten. Het is erg vervelend dat we nog steeds geen pas hebben maar hij is in ieder geval wel te krijgen. Daarnaast was het weekend in het hotel wel erg leuk en super gezellig. Ook de kip slachten zorgde voor een leuk moment. Daarnaast viel de stage weer tegen, erg jammer. Ook hebben we besloten om eerder naar huis te gaan. Dit hebben we allemaal besloten omdat het verlengen van het visum ons meer dan 200 euro gaat kostten en daarnaast zorgt het weer voor een enorm aantal ritjes naar het immigration office. Hier hebben we geen zin in en we zien dit niet nog een keer zitten. Dus volgende week wordt onze vlucht omgeboekt en vieren we de feestdagen thuis! Wel maken we er een leuke tijd van in Kenia door weekendjes weg en dingen zien. Dit vinden we nog steeds erg leuk en Kenia is nog steeds erg mooi en we genieten er nog steeds van!

Groetjes aan iedereen vanuit Kenia